Jumaat lepas bad mood tanpa ada sebarang sebab. Sepatutnya tak marah-marah. Tak tahu kenapa bila buka kotak e-mel dan nampak nama awak tiba-tiba rasa marah. Mungkin sebab saya baru balik dari tempat yang menjadi sejarah hitam dalam hidup saya. Tempat awak minta saya tinggalkan awak. Di tempat itu juga awak beritahu saya banyak perkara yang pahit untuk di telan - awak tak sanggup hidup dengan saya lagi.
Saya rasa itulah yang terbaik ketika itu dan saya pun turutkan saja. Saya bukan give up dengan awak cuma saya tak mahu memaksa dan cuba menjadi lelaki yang memahami. Lalu saya tinggalkan awak sungguhpun hati saya amat berat. Luka di hati bertambah dalam. Saya tahu awak tak boleh lupakan saya sama seperti saya tak boleh lupakan awak. Tapi kita tak boleh buat apa-apa. Kita tak mungkin start all over again. Walaupun dulu saya rasa hendak cuba start all over again tapi kemudian saya rasa semua itu tak mungkin terjadi.
Saya belajar hidup tanpa awak, tanpa cinta awak. Saya belajar terima hakikat kita tak mungkin kembali seperti dulu. Cerita kita bukan fairy tale. Saya bukan putera raja. Awak bukan Cinderella. Cerita kita sudah tamat dan tak ada apa-apa yang boleh diperbetulkan lagi. Kalau saya lelaki yang baik, saya pasti awak tak akan ada lelaki lain di belakang saya. Saya yakin awak tak akan curang dengan saya. Saya yakin awak tak akan biarkan saya terkapar-kapar. Tapi....awak layan saya tak ubah seperti sampah ketika itu.
Ia sangat pedih....Setiap kali nama awak masuk kotak e-mel, setiap kali itu juga semuanya akan berputar kembali. Semuanya...Hati saya pedih masih belum pulih. Ia sangat menghiris. Saya tak tahu nak kata apa...Ia terlalu sakit. Awak tahu saya sayang awak lebih dari saya sayang diri sendiri tapi awak tetap hancurkan hati saya. Awak tinggalkan luka paling dalam. Dan luka itu di tabur dengan garam. Tak pernah sehari pun saya lupa. Saya tak mahu ingat....ia sangat pedih......
Awak tak tahu apa yang saya rasa. Awak tak tahu kesakitan yang saya rasa bila orang yang saya sayang ada orang lain. Memikirkan awak ada orang lain sudah cukup buat mata saya basah. Belum kira lagi pedih di hati bila tahu awak merancang ingin beli rumah dan hidup bersamanya. Saya cukup terluka. Terluka yang amat dalam. Mujur saya mampu bangkit dan cuba teruskan kehidupan. Saya tak ada kehidupan lain selain awak. Seluruh hidup saya hanya ada awak. Dan awak hadiahkan luka paling dalam di hati saya....
Sampai hati awak, kan? Semua kisah lepas kalau di kenang tak ada faedahnya. Tak ada manfaat. Awak ada hidup baru. Bila saya tak ada dalam hidup awak pastinya awak lebih bahagia. Awak tak perlu fikirkan saya sihat atau sakit, sudah makan ubat atau belum, badan cramp atau tak. Tak ada apa yang awak perlu risaukan. Awak tak perlu fikirkan apa-apa tentang saya. Awak ada ramai kawan. Mana-mana pesakit boleh jatuh cinta bila-bila masa saja dengan awak. Untung sabut, cinta mereka awak sambut.
Antara saya dan kerja, awak pilih kerja. Antara saya dan kawan baik awak, Oden, awak pilih Oden. Antara saya dan Mr.A, awak pilih Mr.A. Saya ini cuma...entahlah...Saya menyampah dengan diri saya sendiri sebab selalu teringatkan awak. Saya meluat dengan diri sendiri setiap kali saya rindukan awak. Saya benci dengan diri sendiri setiap kali saya rasa saya masih sayangkan awak. Banyak kali saya beritahu diri yang saya bodoh sebab masih ingat dan sayang awak. Tapi otak saya tak faham apa yang hati rasa.
Jangan torture saya lagi. Saya penat. Kalau dulu awak rasa awak penat dengan saya, penat dengan sakit yang saya alami, sekarang saya beritahu awak yang saya penat dengan awak. Seperti awak tak mahu apa pun dari saya dulu seperti itu juga sekarang - saya tak mahu apa pun dari awak. Saya penat. Saya letih. Tolonglah kesiankan saya. Saya tak kuat baik fizikal mahupun emosi. Saya cuba jadi kuat walaupun tak sekuat mana.
Saya tak ada dendam dengan awak. Saya ikhlas lepaskan awak pergi. Saya ikhlas lepaskan awak untuk cari kebahagiaan awak sendiri. Saya tak pernah doa apa yang saya alami awak akan alami nanti. Saya selalu harap awak tak akan rasa apa yang saya rasa, tak akan di curangi, tak akan di khianati. Saya tahu saya bukan lelaki yang baik untuk awak. Saya tahu saya banyak buat salah. Saya tahu saya banyak buat hati awak merana. Semuanya salah saya. Awak tak ada salah apa-apa pun. Cerita lama kalau di ungkit tetap tak ada gunanya...
Pergilah sayang....
_ _ _ _
Once a man has won a woman’s love, the love is his forever. He can only lose the woman. - Robert Brault