Saya berdoa agar
Tuhan berikan awak kebahagian lebih dari apa yang saya mampu berikan.
Saya tak tahu
kenapa saya tiba-tiba rasa sebak. Semalam saya menangis lagi. Malam ini, malam
ketiga saya rasa sebak. Semalam saya rasa takut. Takut kalau awak akan
tinggalkan saya. Bila awak berikan saya jaminan – saya masih rasa takut.
Saya rasa sebak,
mungkin sedih dengan apa yang tak mampu saya berikan. Saya rasa serba
kekurangan. Saya rasa tak berguna dan saya rasa saya patut di tinggalkan walau
sebenarnya saya berharap awak tak akan tinggalkan saya. Tak...saya tak mahu
awak tinggalkan saya.
Tapi...saya tak
nak lihat air mata awak menitis selalu. Semuanya kompleks. Baru tadi, saya
seakan berjanji untuk tidak putus asa. Kadang-kadang saya rasa saya patut mati
tapi saya belum puas hidup dengan awak. Saya belum puas rasa kasih sayang awak.
Saya tak boleh
tidur. Badan saya cramp macam biasa. Sakit kepala pun datang. Sejak tiga hari,
saya sesak nafas dengan teruk. Mungkin sebab menangis. Mungkin saya rasa
tertekan. Mungkin saya rasa kekurangan yang amat. Saya mahu jadi lelaki normal yang mampu buat awak bahagia.
Tapi saya tak
mampu...
Saya sayang
awak. Saya harap tak akan pergi. Tak akan pergi tinggal saya seorang diri
walaupun saya rasa saya tak layak terima kasih sayang awak.
Malam ini saya
menangis lagi...
Saya sayang
awak, selalu.